سه اختر روشنگری

 پس از کودتای ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲ که شاه با کمک آمریکا و انگلیس ( چند سال پیش آمریکا در پی رونمایی از اسناد CIA که دیگر محرمانه نبود پس از حدود شصت سال به این دخالت در امور داخلی ایران و شکست دکتر مصدق رسما اعتراف کرد ) دربار و یاران شاه ، ارتش تصفیه نشده و اوباش خیابانی توانسته بود به کشور بازگردد و ضمن دستگیری دکتر مصدق و یارانش و همچنین برخی از علمای طرفدار نهضت ملی شدن نفت شرایط عادی را ظاهراً به کشور بازگرداند و خیلی زود دست به محاکمه دکتر محمد مصدق زد ، با شروع این محاکمه که تنها چند ماه پس از کودتا شروع شده بود تظاهرات در دانشگاه تهران که تنها موسسه آموزش عالی آن روزهای ایران بود آغاز شد و در روزهای ۱۶ مهر و ۲۱ آبان دانشجویان وارد کارزاری جدید با شاه شدند که خیلی زود این آتش خاموش شد . شاه که سر مست از قدرت مطلق خود و سرکوب بی صدای دانشگاه و بازار گردیده بود خبر نداشت که با اعلام از سرگیری روابط با بریتانیا که آن را در بوق و کرنا کرده بود بار دیگر دانشگاه تهران را ملتهب میکند و این خبر باعث شد که تظاهرات بار دیگر شعله ور شود و به جای تظاهرات چند هفته قبل که بانی آن حزب توده بود این بار مذهبیون و ملیون دانشگاه وارد تظاهرات گردند و در نهایت در روز ۱۶ آذر ۱۳۳۲ و تنها چهار ماه پس از کودتا ، ارتش برای ساکت کردن دانشجویان به دانشگاه تهران حمله کرد که در اثر آن احمد قندچی ، مصطفی بزرگ نیا و مهدی شریعت رضوی به شهادت رسیدند و این خونها پایه گذار بیداری مردمی شد که ۲۵ سال بعد با رهبری امام خمینی ( ره ) طومار آن قدرت عظیم که آمریکا و بریتانیا با ۵۰/۰۰۰ مستشار تمام وقت پشتوانه آن بودند را در هم بپیچید ، اما نکته مهم این است که پس از ۶۵ سال از آن واقعه میگذرد واقعا آمریکا و انگلیس دیگر کاری با ایران ندارند ؟ اتفاقات داخلی و درگیری‌های جناحی خسته کننده داخلی یک اتفاق معمولی می‌باشد ؟ نارضایتی های مردم از دولت های چند دوره گذشته ، سرمایه اندوزی های افسانه ای عده ای خاص ، رانت ها و اختلاس های متعدد و تکراری ، دستگیری های جاسوسان داخلی و خارجی ، وجود دهها زندانی اقتصادی که در دولتهای هر دو جریان جز مدیران ارشد کشور بودند ، وجود دهها مسئول به ظاهر انقلابی و سکولار فراری در خارج از کشور با سرمایه های این مردم و .... موضوعی عادی می‌باشد ؟ نقش آمریکا و انگلیس و عوامل ارشد آنان که در دولت های مختلف قبلی و فعلی مسئولیت کلان دارند و تولید کننده اصلی نارضایتی های مردم می‌باشند را می توان ندیده گرفت و به فراموشی سپرد . دانشگاه غیر سیاسی امروز نیاز به تحرکی جدید دارد و شاید برگشتن به سیره سه اختر روشنگری ۱۶ آذر ۱۳۳۲ راه را برای مسدود کردن بازگشت استکبار و در مقابل ایجاد فضایی امیدوار کننده برای مردم را می تواند در پی داشته باشد . شاید حرکت توفنده دانشگاه بتواند شیفتگان قدرت را که دهها سال است جای عاشقان خدمت را گرفته اند و مردم انقلابی و شهید داده و درد کشیده را به تنگنا کشانده اند ، به جایگاه اصلی خود یعنی سطلهای زباله بازگردانند .